Οι σημειώσεις είναι ενδεικτικές και σκοπίμως είναι καταγεγραμμένες συνοπτικά.
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013
Εμμανουήλ Ροΐδης, Η εορτή του πατρός μου
Οι σημειώσεις είναι ενδεικτικές και σκοπίμως είναι καταγεγραμμένες συνοπτικά.
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
Κ. Π. Καβάφης, Όσο μπορείς [παράλληλο κείμενο «Ανδρείκελα» Κ. Καρυωτάκη]
Κ.Γ. Καρυωτάκη, «Ανδρείκελα»
Σαν να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτήν εδώ τη γη,
σα να μένουμε ακόμα στην ανυπαρξία.
Σκοτάδι γύρω κι ούτε μια μαρμαρυγή.
Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.
Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό
ανδρείκελα, στης Μοίρας τα δυο τυφλά χέρια,
χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,
άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ' αστέρια.
Μακρινή χώρα είναι για μας η κάθε χαρά,
η ελπίδα και η νεότης έννοια αφηρημένη.
Άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε, παρά
όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.
Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός.
Ω! κι αν δεν ήταν η βαθιά λύπη μες στο σώμα,
ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός
πόνος μας, για να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα...
[πηγή: Κ.Γ. Καρυωτάκης, Τα Ποιήματα (1913-1928), επιμ. Γ.Π. Σαββίδης, Νεφέλη, Αθήνα 1992, σ. 142]
και ακόμα
Κ. Π. Καβάφης, Όσο μπορείς [παράλληλο κείμενο «Άρνηση» Γιώργου Σεφέρη]
Γιώργου Σεφέρη, «Άρνηση»
Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι·
μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομά της·
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.
Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
[πηγή: Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα, φιλ. επιμ. Γ.Π. Σαββίδης, Ίκαρος, Αθήνα 1972, σ. 13]
Κ. Π. Καβάφης, Όσο μπορείς [παράλληλο κείμενο «Το παράπονο» Ο. Ελύτη]
Οδυσσέα Ελύτη, «Το παράπονο»
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, «Το παράπονο», Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ.298-299]
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, «Το παράπονο», Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ.298-299]
Κ. Π. Καβάφης, Όσο μπορείς
Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013
Η εκπομπή του 3ου Γυμνασίου Βόλου στην ΕΡΑ για τον Παπαδιαμάντη
Η εκπομπή του 3ου Γυμνασίου Βόλου στην ΕΡΑ για τον Παπαδιαμάντη. from sofia kantaraki on Vimeo.
Πολλά συγχαρητήρια στους μαθητές και στην αξιόλογη συνάδελφο και φίλη Σοφία Κανταράκη.
Αλέξανδρος Σούτσος, O επιστάτης των εθνικών οικοδομών επί I. Καποδίστρια [παράλληλο κείμενο Α. Λασκαράτου]
Ο Πολιτικός μας
Ο πολικός μας διαφέρει κάπως από τον πολιτικόν των μεγάλων εθνών της
Ευρώπης. Ο δικός μας πολιτικός δεν έχει να γνοιαοθή ούτε δια την ευρωπαϊκήν ισορροπίαν,
ούτε δια άλλα διεθνή μεγάλα σχέδια και συμφέροντα. Τα μικρά εσωτερικά του
έθνους μας ήθελ’ είναι το φορτίον του.
Ηθελ’ είναι.. .· επειδή ο
πολιτικός μας ανίκανος Kαι δια τούτα.
Εις τα μεγάλα εξευγενισμένα
έθνη, ο πολιτικός τους άνδρας αναθράφηκε εκ νεότητάς του εις τις πολιτικές
επιστήμες, κ’ επρογυμνάσθηκε στα πολιτικά πράμματα. Ώστε, όταν αναβαίνη στην
κυβέρνησιν του κράτους του, εφαρμόζει εκεί τις γνώσεις του και πεποιθήσεις του.
Αλλά, ο δικός μας πολιτικός, ως επί το πλείστον, γεννιέται στην αράδα των πειναλέων
αμαθών θεσοθήρων, όπου, από προσπάθεια σε προσπάθεια, φθάνει και στην κυβέρνηση
του μικρού μας κράτους. ’Άλλος πάλι φθάνει στο ίδιο μέρος από λαοπλανικά
έκπαγλα κατορθώματά του, αμαθής και τούτος παρομοίως και κοινός άνθρωπος. Και
άλλος από άλλες όχι ευγενέστερες πηγές. Οι οποίοι τούτοι όλοι λέγονται
πολιτικοί!...
Τι μπορείς να προσμείνης από
πολιτικούς τέτοιους;
Εννοείται όθεν ότι το στάδιον του ανθρώπου τούτου του λεγομένου
πολίτικου συνίσταται στην επικαρπίαν της εξουσίας. Να χαρή την εξουσία! ’Ιδού το
στάδιον του!... Και πραγματικώς τη χαίρεται με απληστίαν, καθένας τη φορά του,
σαν κόρακας απάνου σε ψόφιο· και μεταχειριζόμενος κάθε ανόσιο διά να βασταχθή στη
θέση του, και κάθε ανοσιώτερο για να ξαναπάη.
από το βιβλίο του Α. Λασκαράτου "Ιδού ο άνθρωπος"
Αλέξανδρος Σούτσος, O επιστάτης των εθνικών οικοδομών επί I. Καποδίστρια [παράλληλο κείμενο Κ. Παλαμά]
Πολεμάς να στυλώσης, κυβερνήτη...
Πολεμάς να στυλώσης, κυβερνήτη,
με τα καράβια και με τα φουσάτα
της Πολιτείας το σαλεμένο σπίτι.
Του κάκου ιδρώνεις, έμπα σ' άλλη στράτα,
τον νου μας πρώτα στύλωσε και χτίσε,
και πρώτ' απ' όλα αλφαβητάρι κράτα.
Δάσκαλος γίνε, αλήθεια αν ήρωας είσαι.
Σε μια Βαβέλ δεμένους μας κρατάνε
κακά στοιχειά· το μάγεμά τους λύσε
και στα χείλια οι καρδιές μας πάλε ας πάνε.
Σύμμετρα υψώσου, πύργε της ζωής.
Τρανοί κι αν είναι οι τάφοι, τάφοι θα 'ναι.
Στον ήλιο τόπο θέλουμε κι εμείς.
Από τα Σατιρικά Γυμνάσματα (1912)
[πηγή: Κωστής Παλαμάς, Άπαντα, τ.5,
Μπίρης, Αθήνα, χ.χ., σ. 235]
.jpg)
Κάρολος Ντίκενς, Παραμονή Χριστουγέννων
απόσπασμα
Τσὰρλς Ντίκενς – Χριστουγεννιάτικη ἱστορία [αποσπάσματα]
Εικονογραφημένη η σκηνή του αποσπάσματος του σχολικού εγχειριδίου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)